ಗುರುವಾರ, ಜನವರಿ 14, 2016

ಒಲವಿಗೆ...

ಮೌನಮಾಮರದೊಂಟಿ ರೆಂಬೆಯ
ಉಲಿವ ನೆನಪಿನ ಕೋಗಿಲೆ;
ಕಳೆದ ಮುದಗಳ ಘಮದ ಕೊಳದಲಿ
ಅರಳಿನಿಂತಿಹ ನೈದಿಲೆ.

ಉದಯದಂಚಿನ ಒಲವ ಮಿಂಚಲಿ
ಹೃದಯ ತುಂಬಿದ ಬಿಂಬವೇ;
ಸಸಿಯ ಉಸಿರೊಳಹೊಕ್ಕ, ಹೆಮ್ಮರ-
-ಸೂಸಿ ನಿಂತಿಹ ಗಂಧವೇ.

"ಇಲ್ಲ"ಗಳ ಮುಳ್ಳುಗಳ ನಡುವಲಿ
ಇರುವುದ ಕಲಿಸಲರಳಿದ ಕುಸುಮವೇ;
ಸೊಲ್ಲ ಸವಿಯಲಿ ಕಲ್ಲ ಕರಗಿಸಿ
ಹೃದಯವಾಗಿಸಿದೊಲುಮೆಯೇ.

ದೂರಜನ್ಮದ ಬಂಧ ತೀರದಿಂ
ಅರಸಿ ಬಂದಿಹ ಅಲೆಗಳೆ;
ಕನಸು, ಕಲ್ಪನೆಯಲಿ ಮನವ ಹೆಣೆದು
ಸರಸವಾಡುವ ಬಲೆಗಳೆ.

ತಪನೆಯುಕ್ಕಿ, ವಿರಹ ಬಿಕ್ಕಿ
ಬಾಳು ಕರೆದಿಹ ಚೈತ್ರವೇ;
ಇರುಳಿನಂದದಿ ಬರುವ ಬೆಳಗಿಗೆ
ಮೆರಗು ತರಲೆಂದೇ ಈ ಅಗಲಿಕೆ?
("ಮಂಗಳ"ದಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾದ ನನ್ನ ಕವನ)

ಮಂಗಳವಾರ, ಜನವರಿ 12, 2016

ಒಂದು ಅನಾಮಿಕ ಉರ್ದು ಕವನ...

ಮಾಲಿಕನ ಹೆಸರಿಲ್ಲದೆಯೇ ಅಂತರ್ಜಾಲದ ತಂಬೆಲ್ಲಾ ಅಲೆದಾಡುತ್ತಿರುವ ಉರ್ದು ಕವನವಿದು. ಬೆಳಗ್ಗೆ ವಾಟ್ಸಾಪ್ಪಿನಲ್ಲಿ ಬಂದು ಕೂತಿತ್ತು.  ಯಥಾವತ್ತಾಗಿ ಬ್ಲಾಗಿಸಿದ್ದೇನೆ. ಒಮ್ಮೆ ಓದಿ...

ತೇರಿ ಡೋಲಿ ಉಠೀ
ಮೇರಿ ಮಯ್ಯತ್ ಉಠೀ
ಫೂಲ್ ತುಜ್ ಪರ್ ಭೀ  ಬರ್ ಸೇ
ಫೂಲ್ ಮುಝ್ ಪರ್ ಭೀ  ಬರ್ ಸೇ
ಫರ್ಕ್ ಸಿರ್ಫ್ ಇತ್ ನಾ ಸಾ ಥಾ
ತು ಸಜ್ ಗಯೀ
ಮುಝೆ ಸಜಾಯಾ ಗಯಾ...

ತು ಭೀ ಘರ್ ಕೋ ಚಲೀ
ಮೈ ಭೀ ಘರ್ ಕೋ ಚಲಾ
ಫರ್ಕ್ ಸಿರ್ಫ್ ಇತ್ನಾ ಸಾ ಥಾ
ತು ಉಠ್ ಕೆ ಗಯೀ
ಮುಝೆ ಉಠಾಯಾ ಗಯಾ...

ಮೆಹೆಫಿಲ್ ವಹಾಂ ಭೀ ಥಿ
ಲೋಗ್ ಯಹಾಂ ಭೀ ಥೆ,
ಫರ್ಕ್ ಸಿರ್ಫ್ ಇತ್ನಾ ಸಾ ಥಾ
ಉನ್ ಕಾ ಹಸ್ನಾ ವಹಾಂ
ಇನ್ಕಾ ರೋನಾ ಯಹಾಂ...

ಖಾಝೀ ಉಧರ್ ಭೀ ಥಾ
ಮೌಲ್ವೀ ಇಧರ್ ಭೀ ಥಾ
ದೋ ಬೋಲ್ ತೇರೆ ಪಢೆ
ದೋ ಬೋಲ್ ಮೇರೆ ಪಢೆ
ತೇರಾ ನಿಕಾಹ್ ಪಢಾ
ಮೇರಾ ಜನಾಝಾ ಪಢಾ 
ಫರ್ಕ್ ಸಿರ್ಫ್ ಇತ್ನಾ ಸಾ  ಥಾ..
ತುಝೆ ಅಪ್ನಾಯಾ ಗಯಾ 
ಮುಝೆ ದಫ್ನಾಯಾ ಗಯಾ....
👇🏿👇🏿
ಅನುವಾದ- ಎಂ ಕೆ ಜೀರ್ಮುಖಿ

ನಿನ್ನ ಪಲ್ಲಕಿ ಹೊರಟಿತು 
ನನ್ನ ಹೆಣವೂ;
ಹೂ ಮಳೆ ನಿನ್ನ ಮೇಲೆ ಸುರಿಯಿತು 
ನನ್ನ ಮೇಲೂ;
ಆದರೆ ವ್ಯತ್ಯಾಸವಿಷ್ಟೆ,
ನೀನು ಸಜ್ಜಾಗಿದ್ದೆ 
ನನ್ನನ್ನು ಸಜ್ಜುಗೊಳಿಸಿದ್ದರು 

ನೀನು ಕೂಡ ಮನೆಗೆ ಹೊರಟಿದ್ದೆ,
ನಾನು ಕೂಡ ;
ಆದರೆ ವ್ಯತ್ಯಾಸವಿಷ್ಟೆ,
ನೀನು ಎದ್ದು ಹೊರಟಿದ್ದೆ 
ನನ್ನನ್ನು ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ಹೊರಟರು  

ಸಮಾರಂಭ ಅಲ್ಲೂ ನಡೆಯುತಿತ್ತು
ಜನರ ಗುಂಪು ಇಲ್ಲೂ ಸೇರುತ್ತಿತ್ತು 
ಆದರೆ ವ್ಯತ್ಯಾಸವಿಷ್ಟೆ  
ಅಲ್ಲಿ ಮದರಂಗಿ ನಡೆಯುತಿತ್ತು
ಇಲ್ಲಿ ರೋಧನೆಯೇ ಕೇಳುತಿತ್ತು

ಗುರುಗಳು ಅಲ್ಲೂ ಇದ್ದರು 
ಗುರುಗಳು ಇಲ್ಲೂ ಇದ್ದರು  
ಅವರಲ್ಲಿ ನಿನಗೆ ನಿಕಾಹ್ ನೆರವೇರಿಸಿದರು 
ಇವರಿಲ್ಲಿ ನನಗೆ ಶವಸಂಸ್ಕಾರ ನೆರವೇರಿಸಿದರು 
ಆದರೆ ವ್ಯತ್ಯಾಸವಿಷ್ಟೆ
ನಿನ್ನನ್ನು ಅಲ್ಲಿ  ತಮ್ಮದಾಗಿಸಿಕೊಂಡರು
ನನ್ನನ್ನು ಇಲ್ಲಿ  ಮಣ್ಣಾಗಿಸಿದರು
**************************

ಶನಿವಾರ, ಜನವರಿ 9, 2016

ನನ್ನ ತಂಗಿ..

ಅದೇಕೆ ಹೀಗನ್ನಿಸುತ್ತದೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ; ಇಂಥಾದ್ದೊಂದು ತುಡಿತ ಇಂದಿಗೂ ನನ್ನ ಮನದಾಳದಲೆಲ್ಲೋ ಹಾಗೆಯೇ ಇದೆ.
ನನಗೊಬ್ಬಳು ತಂಗಿ ಇರಬೇಕಿತ್ತು!
ಮೊದಮೊದಲು ಈ ವಿಚಿತ್ರ ಬಯಕೆ ಇರೋದು ನನಗೆ ಮಾತ್ರ ಅಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ಒಂದಿಬ್ಬರು ಗೆಳೆಯರು ಸಾಕ್ಷಾತ್ ತಮ್ಮ ಬಾಯಿಂದಲೇ ಇದನ್ನು ಹೇಳಿದಾಗ, ಬರಹಗಾರರೊಬ್ಬರ ಬ್ಲಾಗ್ ನಲ್ಲೂ ಇದನ್ನೇ ಓದಿದಾಗ ಈ ವಿಚಿತ್ರ ಭಾವನೆಗೊಳಗಾದವನು ನಾನು ಮಾತ್ರ ಅಲ್ಲ ಅಂತ ಸಮಾಧಾನವಾಯಿತು, ಹಾಗೆಯೇ ಆಶ್ಚರ್ಯವೂ ಆಯಿತು.
ನಿಜದಲ್ಲಿ ನನಗೆ ತಂಗಿಯೊಬ್ಬಳಿದ್ದಿದ್ದರೆ ಹೀಗೆಲ್ಲಾ ಅನ್ನಿಸುತ್ತಿತ್ತೋ ಇಲ್ವೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ; ಈ ತಂಗಿಯದು ತುಂಬಾ ವಿಶೇಷವಾದ ಬಂಧ. ಅವಳು ಮಮತೆ ತೋರುವ ತಾಯಿಯಾಗಿರುತ್ತಾಳೆ, ತುಂಟಾಟವಾಡುವ ಮಗುವಾಗಿರುತ್ತಾಳೆ, ಭಾವನೆಗಳನ್ನ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಬಲ್ಲ ಗೆಳತಿಯೂ ಆಗಿರುತ್ತಾಳೆ. 
ಮದುವೆಯಾಗಿ ಪಟ್ಟಣ ಸೇರಿರುವ ಹೆಣ್ಣುಮಗಳು ಖಾಯಿಲೆಯಿಂದ ಬಳಲುತ್ತಿರುವ  ಅಣ್ಣನನ್ನ ತನ್ನ ಮನೆಯಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಸಾಕ್ಷಾತ್ ತಾಯಿಯಾಗಿ ಸಲಹುತ್ತಿರವುದನ್ನ ನನ್ನ ಕುಟುಂಬದಲ್ಲೇ ಕಂಡಿದ್ದೇನೆ; ಅಷ್ಟೇ ಯಾಕೆ, ಸಹೋದರರ ಹೆಸರೆತ್ತಿದೊಡನೆ  ಹೊಳೆಯುವ ಮಮತೆಯ ಮಿಂಚೊಂದನ್ನ ನನ್ನ ಅಮ್ಮನ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಗಮನಿಸಿದ್ದೇನೆ. ಬಾಳು ಹಸನಾಗದೇಹೋದ ಅಣ್ಣನನ್ನು ನೆನೆದು ಅವಳು ಕಣ್ಣೀರಿಟ್ಟಿದ್ದನ್ನ ನೋಡಿದ್ದೇನೆ. ತವರನ್ನ ಬಿಟ್ಟುಬಂದು ಇಪ್ಪತ್ತೈದು ಸಂವತ್ಸರವೇ ಕಳೆದಿದ್ದರೂ ಇಂದಿಗೂ ಎಷ್ಟೋಸಲ ನನ್ನನ್ನ ಕರೆಯುವಾಗ ಬಾಯ್ತಪ್ಪಿ ಅವಳು ಕೂಗುವುದು ತನ್ನ ತಮ್ಮನ ಹೆಸರನ್ನ!
ಹೌದು; ನನಗೂ ಒಬ್ಬಳು ತಂಗಿಯಿರಬೇಕಿತ್ತು. ಅಪ್ಪ, ಅಮ್ಮನೂ ಕೇಳದೇ ಮುಟ್ಟದ ನನ್ನ ಪರ್ಸಿನಿಂದ ಹೇಳದೇ ಕೇಳದೇ ಹಣ ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ಹೋಗುವ ತುಂಟ ತಂಗಿ, ನಾನು ಜಡೆಯೆಳೆದು, ರೇಗಿಸಿ, ಕೀಟಲೆ ಕೊಡುವ ಮುದ್ದು ತಂಗಿ, ತಾನು ಬಯಸಿದ ಡ್ರೆಸ್ ಕೊಡಿಸೆಂದು ದೊಂಬಾಲುಬಿದ್ದು ಹಠಮಾಡುವ ಮಗುವಿನ ಮನಸ್ಸಿನ ತಂಗಿ, ನನ್ನ ಸವಕಲು ಭಾವನೆಗಳಿಗೆ ಸಮಾಧಾನ ಹೇಳುವ ಆತ್ಮೀಯ ತಂಗಿ, ನನ್ನೆದೆಗೊರಗಿ ನಿಮಿಷಗಟ್ಟಲೆ ಕಣ್ಣೀರಿಟ್ಟು ಗಂಡನ ಮನೆಗೆ ಹೊರಟುನಿಂತಿರುವ  ಪ್ರೀತಿಯ ತಂಗಿ...
ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಇದೆಲ್ಲಾ ಹುಚ್ಚು ಭಾವನೆಗಳ ಪರಾಕಾಷ್ಠೆ ಅನ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಇಂತಹ ಹುಚ್ಚ ನಾನೊಬ್ಬನೇ ಅಲ್ಲ ಎನ್ನುವ ಮೊಂಡು ಧೈರ್ಯದಮೇಲೆ ಇದನ್ನೆಲ್ಲ ನಿಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುವ ಸಾಹಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ನಿಮ್ಮ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಹೇಳ್ತೀರಲ್ವ?
ನನ್ನ ತಂಗಿ
ಎಳೆಯ ವಯಸು, ನಲಿವ ಮನಸು
ಕಣ್ಣ ತುಂಬ ಕನಸಿದೆ;
ಮುದ್ದು ಮುಖದ ಮುಗ್ಧ ಚೆಲುವು
ಅಮ್ಮನಂತೆಯೇ ಅನಿಸಿದೆ!
ಮನೆಯೊಳಗೆ-ಹೊರಗೆ ಕುಣಿವ ನಡೆಗೆ
ಕಾಲಗೆಜ್ಜೆ ಝಣಝಣ;
ಅವಳು ಇರದ ಒಂದು ದಿನವೂ
ಮನೆಯು ಏಕೋ ಭಣಭಣ!
ಅಡುಗೆ ಮನೆಯ ಸೇರಿ ಅಮ್ಮನ
ಕಾಡಿ ಜಗಳವಾಡಲು;
ಅಮ್ಮ ಮುನಿಯೆ ಓಡಿ ಬಂದು
ನನ್ನ ಮಡಿಲಲವಿತಳು!
ಹಬ್ಬ-ಪೂಜೆ ಬಂದರಂತೂ
ಮೈಯ್ಯ ಮರೆತು ನಲಿವಳು;
ಹಸಿರು ಲಂಗ, ಝುಮುಕಿ ಧರಿಸಿ,
ಬಿಂದು ಇಟ್ಟು, ಬಳೆಯ ತೊಟ್ಟು,
ತಾರೆಯಂತೆ ಹೊಳೆವಳು!
ಒಂದು ಕ್ಷಣದ ಕೋಪದಲ್ಲಿ
ಮುನಿದು ಒರಟನಾಗುವೆ;
ಅವಳ ಕಣ್ಣ ಹನಿಗೆ ಸೋತು
ಮುತ್ತನಿಟ್ಟು ರಮಿಸುವೆ.
ಜಾತ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಕೈಯ್ಯ ಹಿಡಿದು
ನಡೆವ ಮುದ್ದು ಮಗುವು ನೀ;
ನನ್ನ ಮನವು ನೊಂದ ಕ್ಷಣದಿ
ನೋವ ಮರೆಸೊ ನಗುವು ನೀ..
('ಪಂಜು' ಅಂತರ್ಜಾಲ ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾದ ಕವನ)

ಬುಧವಾರ, ಜನವರಿ 6, 2016

ನಾನೂ ಹಾಗಿದ್ದಿದ್ದರೆ...

"ಯಾರಿಗೂ ಅವರ ರಿಯಲ್ ಲೈಫ್ ಇಷ್ಟ ಆಗಲ್ಲ. ಪ್ರತಿಯೊಬ್ರೂ ಅವರ ಲೈಫ್ ಬೇರೆಥರ ಇರ್ಬಾರ್ದಾಗಿತ್ತ ಅಂತ ಕೊರಗ್ತಾನೇ ಇರ್ತಾರೆ"

'ಲೂಸಿಯ' ಚಿತ್ರದಲ್ಲಿ ಬರುವ ಮಾತುಗಳಿವು. ಇದೊಂದು ಸಾರ್ವಕಾಲಿಕ ಸತ್ಯವೆಂಬುದು ನನಗೆ ಅರ್ಥವಾಗಿದ್ದು ಕೆಲ ದಿನಗಳ ಕೆಳಗೆ.

ಹೆಚ್ಚಿನವರಂತೆ ನನಗೂ ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಅದೆಷ್ಟೋ ಕೀಳರಿಮೆಗಳು; ನನಗೆ ಧೈರ್ಯ ಸಾಲದು, ತುಂಬಾ ನಿಧಾನಿ, ಕಾರ್ಯ ಕೌಶಲ್ಯಗಳಿಲ್ಲ, ನೋಡೋಕೂ ಚೆನ್ನಾಗಿಲ್ಲ, ಸಾಮಾನ್ಯಜ್ಞಾನ ಕಡಿಮೆ..... ಹೇಳುತ್ತಾ ಹೋದರೆ ಪುಟಗಟ್ಟಲೆ ಆಗಬಹುದು ಎನ್ನುವಷ್ಟಿವೆ. ಎಷ್ಟೇ ಪ್ರಯತ್ನಿಸಿದರೂ ಇವೆಲ್ಲಾ ಬರೀ 'ಕೀಳರಿಮೆಗಳು' ಅಂದುಕೊಂಡು ಇದರಿಂದಾಚೆಬರಲು ಮನಸ್ಸು ತಯಾರಿಲ್ಲ. ಇಂತಿಪ್ಪ ನನಗೆ ಆತ್ಮೀಯ ಗೆಳಯನೊಬ್ಬನಿದ್ದಾನೆ. ನೋಡೋಕೆ ಗುಂಡುಗುಂಡಾಗಿರುವ Handsome guy. ಎಂತಹ ಕೊತ್ವಾಲನೇ ಎದುರು ನಿಂತರೂ ಉತ್ತರಿಸಬಲ್ಲ ಧೈರ್ಯಶಾಲಿ. ಯಾವ ಹೊಸ ಸಂಗತಿಯನ್ನಾದರೂ ಕ್ಷಣಾರ್ಧದಲ್ಲಿ ಕಲಿಯಬಲ್ಲ ಚಾಣಾಕ್ಷ. ನನಗಿಂತ ಮೂರುಪಟ್ಟು ಹೆಚ್ಚಿಗೆ ಸಂಬಳ ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ. ವಿಜ್ಞಾನ, ತಂತ್ರಜ್ಞಾನ, ವಾಣಿಜ್ಯ,ರಾಜಕೀಯ, ಕ್ರೀಡೆ, ಚಿತ್ರರಂಗ ಹೀಗೆ ಎಲ್ಲಾ ಪ್ರಸ್ತುತ ವಿದ್ಯಮಾನಗಳಲ್ಲೂ ವಾಹ್ ಎನ್ನಬಹುದಾದಂತಹ ಲೋಕಜ್ಞಾನ ಅವನದು. ನಾನೂ ಇವನ ಹಾಗೇ ಇರಬೇಕಿತ್ತು ಅಂತ ಅದೆಷ್ಟುಸಲ ಅಂದುಕೊಂಡಿದೀನೋ ಲೆಕ್ಕವೇ ಇಲ್ಲ.

ಕೆಲದಿನಗಳ ಹಿಂದೆ ಇಬ್ಬರೂ ಅಪರೂಪಕ್ಕೆ 'ಜೀವನ'ದ ಬಗ್ಗೆ ಗಂಭೀರವಾಗಿ ಏನೋ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದಾಗ, "ನಾನೇನಾದರೂ ನಿನ್ಹಂಗಿದ್ದಿದ್ರೆ ಇವತ್ತು ಎಲ್ಲೋ ಹೋಗಿರ್ತಿದ್ದೆ ಭಟ್ಟ! ಏನ್ಮಾಡೋದು, ನಾನಿರೋದು ಹೀಗೆ..." ಅಂತ ವಿಷಾದದ ದನಿಯಲ್ಲಿ ಅಂದುಬಿಟ್ಟ. ನನಗಂತೂ ಮಹದಾಶ್ಚರ್ಯ!! ನಾನು 'ಹೀಗಿರಬೇಕಿತ್ತು' ಅಂತ ಅಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವ ವ್ಯಕ್ತಿಯೂ ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಹಾಗೇ ಯೋಚಿಸುತ್ತಿದ್ದಾನೆ ಅಂದರೆ? ನನಗೇ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದ ನನ್ನ ಅದ್ಯಾವ ಮಹಾನ್ ಗುಣ ಇವನಿಗೆ ಕಂಡಿತೋ ನನಗಂತೂ ಹೊಳೆಯಲಿಲ್ಲ. ವ್ಯಕ್ತಿ-ವ್ಯಕ್ತಿಗಳ ನಡುವೆ ಗುಣ, ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವ, ಧೈರ್ಯ, ಅಂತಸ್ತು, ಸಂಪಾದನೆಗಳಲ್ಲಿ ಅದೆಷ್ಟೇ ಅಂತರವಿದ್ದರೂ ಕಟ್ಟಕಡೆಗೆ ಎಲ್ಲರ ಆಂತರಾಳದ ತೊಳಲಾಟ ಮಾತ್ರ ಒಂದೇ ಅನ್ನಿಸಿಬಿಟ್ಟಿತು.

ಹೀಗೇ ಒಬ್ಬರಲ್ಲಿ ಇನ್ನೊಬ್ಬರಿಗೆ ಕಾಣುವ ಸಾಮರ್ಥ್ಯ, ಕೌಶಲಗಳು ಅವರ ಬಗ್ಗೆ ಅವರಿಗೇ ಅರ್ಥವಾಗಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದರೆ ಲೋಕದ ಸ್ಥಿತಿಯೇ ಬದಲಾಗಿಬಿಡುತ್ತಿತ್ತೋ ಏನೋ... ನೀವೇನಂತೀರ?

ಬ್ಯಾಚುಲರ್ ಬದುಕಿನ ಬಾನ್ಗಡಿಗಳು...

ಅದೊಂದು ಅಮಾಯಕ ಟೆರಾಸ್. ಮೂರನೇ ಫ್ಲೋರಿನ ತುತ್ತತುದಿಯಲ್ಲಿ ನಿಶ್ಯಬ್ದವಾಗಿ ಮಲಗಿದೆ. ಸಮಯ ರಾತ್ರಿ ಹನ್ನೆರೆಡೂವರೆ. ಕೆಳಗಡೆ ಬೀದಿಯಲ್ಲಿ ಅಂಡಲೆಯುತ್ತಿರುವ ನಾಯಿಗಳಿಗೂ ಆಕ...