ಅದೇಕೆ ಹೀಗನ್ನಿಸುತ್ತದೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ; ಇಂಥಾದ್ದೊಂದು ತುಡಿತ ಇಂದಿಗೂ ನನ್ನ ಮನದಾಳದಲೆಲ್ಲೋ ಹಾಗೆಯೇ ಇದೆ.
ನನಗೊಬ್ಬಳು ತಂಗಿ ಇರಬೇಕಿತ್ತು!
ಮೊದಮೊದಲು ಈ ವಿಚಿತ್ರ ಬಯಕೆ ಇರೋದು ನನಗೆ ಮಾತ್ರ ಅಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ಒಂದಿಬ್ಬರು ಗೆಳೆಯರು ಸಾಕ್ಷಾತ್ ತಮ್ಮ ಬಾಯಿಂದಲೇ ಇದನ್ನು ಹೇಳಿದಾಗ, ಬರಹಗಾರರೊಬ್ಬರ ಬ್ಲಾಗ್ ನಲ್ಲೂ ಇದನ್ನೇ ಓದಿದಾಗ ಈ ವಿಚಿತ್ರ ಭಾವನೆಗೊಳಗಾದವನು ನಾನು ಮಾತ್ರ ಅಲ್ಲ ಅಂತ ಸಮಾಧಾನವಾಯಿತು, ಹಾಗೆಯೇ ಆಶ್ಚರ್ಯವೂ ಆಯಿತು.
ನಿಜದಲ್ಲಿ ನನಗೆ ತಂಗಿಯೊಬ್ಬಳಿದ್ದಿದ್ದರೆ ಹೀಗೆಲ್ಲಾ ಅನ್ನಿಸುತ್ತಿತ್ತೋ ಇಲ್ವೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ; ಈ ತಂಗಿಯದು ತುಂಬಾ ವಿಶೇಷವಾದ ಬಂಧ. ಅವಳು ಮಮತೆ ತೋರುವ ತಾಯಿಯಾಗಿರುತ್ತಾಳೆ, ತುಂಟಾಟವಾಡುವ ಮಗುವಾಗಿರುತ್ತಾಳೆ, ಭಾವನೆಗಳನ್ನ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳಬಲ್ಲ ಗೆಳತಿಯೂ ಆಗಿರುತ್ತಾಳೆ.
ಮದುವೆಯಾಗಿ ಪಟ್ಟಣ ಸೇರಿರುವ ಹೆಣ್ಣುಮಗಳು ಖಾಯಿಲೆಯಿಂದ ಬಳಲುತ್ತಿರುವ ಅಣ್ಣನನ್ನ ತನ್ನ ಮನೆಯಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಸಾಕ್ಷಾತ್ ತಾಯಿಯಾಗಿ ಸಲಹುತ್ತಿರವುದನ್ನ ನನ್ನ ಕುಟುಂಬದಲ್ಲೇ ಕಂಡಿದ್ದೇನೆ; ಅಷ್ಟೇ ಯಾಕೆ, ಸಹೋದರರ ಹೆಸರೆತ್ತಿದೊಡನೆ ಹೊಳೆಯುವ ಮಮತೆಯ ಮಿಂಚೊಂದನ್ನ ನನ್ನ ಅಮ್ಮನ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಗಮನಿಸಿದ್ದೇನೆ. ಬಾಳು ಹಸನಾಗದೇಹೋದ ಅಣ್ಣನನ್ನು ನೆನೆದು ಅವಳು ಕಣ್ಣೀರಿಟ್ಟಿದ್ದನ್ನ ನೋಡಿದ್ದೇನೆ. ತವರನ್ನ ಬಿಟ್ಟುಬಂದು ಇಪ್ಪತ್ತೈದು ಸಂವತ್ಸರವೇ ಕಳೆದಿದ್ದರೂ ಇಂದಿಗೂ ಎಷ್ಟೋಸಲ ನನ್ನನ್ನ ಕರೆಯುವಾಗ ಬಾಯ್ತಪ್ಪಿ ಅವಳು ಕೂಗುವುದು ತನ್ನ ತಮ್ಮನ ಹೆಸರನ್ನ!
ಹೌದು; ನನಗೂ ಒಬ್ಬಳು ತಂಗಿಯಿರಬೇಕಿತ್ತು. ಅಪ್ಪ, ಅಮ್ಮನೂ ಕೇಳದೇ ಮುಟ್ಟದ ನನ್ನ ಪರ್ಸಿನಿಂದ ಹೇಳದೇ ಕೇಳದೇ ಹಣ ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ಹೋಗುವ ತುಂಟ ತಂಗಿ, ನಾನು ಜಡೆಯೆಳೆದು, ರೇಗಿಸಿ, ಕೀಟಲೆ ಕೊಡುವ ಮುದ್ದು ತಂಗಿ, ತಾನು ಬಯಸಿದ ಡ್ರೆಸ್ ಕೊಡಿಸೆಂದು ದೊಂಬಾಲುಬಿದ್ದು ಹಠಮಾಡುವ ಮಗುವಿನ ಮನಸ್ಸಿನ ತಂಗಿ, ನನ್ನ ಸವಕಲು ಭಾವನೆಗಳಿಗೆ ಸಮಾಧಾನ ಹೇಳುವ ಆತ್ಮೀಯ ತಂಗಿ, ನನ್ನೆದೆಗೊರಗಿ ನಿಮಿಷಗಟ್ಟಲೆ ಕಣ್ಣೀರಿಟ್ಟು ಗಂಡನ ಮನೆಗೆ ಹೊರಟುನಿಂತಿರುವ ಪ್ರೀತಿಯ ತಂಗಿ...
ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಇದೆಲ್ಲಾ ಹುಚ್ಚು ಭಾವನೆಗಳ ಪರಾಕಾಷ್ಠೆ ಅನ್ನಿಸುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಇಂತಹ ಹುಚ್ಚ ನಾನೊಬ್ಬನೇ ಅಲ್ಲ ಎನ್ನುವ ಮೊಂಡು ಧೈರ್ಯದಮೇಲೆ ಇದನ್ನೆಲ್ಲ ನಿಮ್ಮೊಂದಿಗೆ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುವ ಸಾಹಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ನಿಮ್ಮ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಹೇಳ್ತೀರಲ್ವ?
ನನ್ನ ತಂಗಿ
ಎಳೆಯ ವಯಸು, ನಲಿವ ಮನಸು
ಕಣ್ಣ ತುಂಬ ಕನಸಿದೆ;
ಮುದ್ದು ಮುಖದ ಮುಗ್ಧ ಚೆಲುವು
ಅಮ್ಮನಂತೆಯೇ ಅನಿಸಿದೆ!
ಕಣ್ಣ ತುಂಬ ಕನಸಿದೆ;
ಮುದ್ದು ಮುಖದ ಮುಗ್ಧ ಚೆಲುವು
ಅಮ್ಮನಂತೆಯೇ ಅನಿಸಿದೆ!
ಮನೆಯೊಳಗೆ-ಹೊರಗೆ ಕುಣಿವ ನಡೆಗೆ
ಕಾಲಗೆಜ್ಜೆ ಝಣಝಣ;
ಅವಳು ಇರದ ಒಂದು ದಿನವೂ
ಮನೆಯು ಏಕೋ ಭಣಭಣ!
ಕಾಲಗೆಜ್ಜೆ ಝಣಝಣ;
ಅವಳು ಇರದ ಒಂದು ದಿನವೂ
ಮನೆಯು ಏಕೋ ಭಣಭಣ!
ಅಡುಗೆ ಮನೆಯ ಸೇರಿ ಅಮ್ಮನ
ಕಾಡಿ ಜಗಳವಾಡಲು;
ಅಮ್ಮ ಮುನಿಯೆ ಓಡಿ ಬಂದು
ನನ್ನ ಮಡಿಲಲವಿತಳು!
ಕಾಡಿ ಜಗಳವಾಡಲು;
ಅಮ್ಮ ಮುನಿಯೆ ಓಡಿ ಬಂದು
ನನ್ನ ಮಡಿಲಲವಿತಳು!
ಹಬ್ಬ-ಪೂಜೆ ಬಂದರಂತೂ
ಮೈಯ್ಯ ಮರೆತು ನಲಿವಳು;
ಹಸಿರು ಲಂಗ, ಝುಮುಕಿ ಧರಿಸಿ,
ಬಿಂದು ಇಟ್ಟು, ಬಳೆಯ ತೊಟ್ಟು,
ತಾರೆಯಂತೆ ಹೊಳೆವಳು!
ಮೈಯ್ಯ ಮರೆತು ನಲಿವಳು;
ಹಸಿರು ಲಂಗ, ಝುಮುಕಿ ಧರಿಸಿ,
ಬಿಂದು ಇಟ್ಟು, ಬಳೆಯ ತೊಟ್ಟು,
ತಾರೆಯಂತೆ ಹೊಳೆವಳು!
ಒಂದು ಕ್ಷಣದ ಕೋಪದಲ್ಲಿ
ಮುನಿದು ಒರಟನಾಗುವೆ;
ಅವಳ ಕಣ್ಣ ಹನಿಗೆ ಸೋತು
ಮುತ್ತನಿಟ್ಟು ರಮಿಸುವೆ.
ಮುನಿದು ಒರಟನಾಗುವೆ;
ಅವಳ ಕಣ್ಣ ಹನಿಗೆ ಸೋತು
ಮುತ್ತನಿಟ್ಟು ರಮಿಸುವೆ.
ಜಾತ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಕೈಯ್ಯ ಹಿಡಿದು
ನಡೆವ ಮುದ್ದು ಮಗುವು ನೀ;
ನನ್ನ ಮನವು ನೊಂದ ಕ್ಷಣದಿ
ನೋವ ಮರೆಸೊ ನಗುವು ನೀ..
ನಡೆವ ಮುದ್ದು ಮಗುವು ನೀ;
ನನ್ನ ಮನವು ನೊಂದ ಕ್ಷಣದಿ
ನೋವ ಮರೆಸೊ ನಗುವು ನೀ..
('ಪಂಜು' ಅಂತರ್ಜಾಲ ಪತ್ರಿಕೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರಕಟವಾದ ಕವನ)
ಕಾಮೆಂಟ್‌ಗಳಿಲ್ಲ:
ಕಾಮೆಂಟ್‌ ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಡಿ